Czetwertyński-Światopełk Stefan, podkomorzy bracławski, był synem Mikołaja Adama († ok. 1700), i Konstancji z Kossakowskich. Ożeniony z Zofią Pepłowską, zajmował poczesne miejsce w hierarchii wojew. bracławskiego. Był dziedzicem dużych włości, odzyskał rodową N. Czetwertnię i procesował się o dobra żywotowskie. W czasie wojny północnej, 1702–9, poniósł wielkie straty majątkowe, tak samo w czasie konfederacji tarnogrodzkiej, stanąwszy przeciw Augustowi II. Mianowany 1715 podczaszym a 1718 podkomorzym bracławskim, posłował na sejm, a następnie uczestniczył jako deputat w trybunale koronnym 1723 r. Pojednany z królem, ubiegał się bezskutecznie o krzesło kasztelańskie. Spotkawszy się z kategoryczną odmową, zerwał z dworem i ujawnił nawet dążności separatystyczne. Wrócił do narodowości ruskiej, N. Czetwertni nadał dawną nazwę Borowicze, jął używać starego herbu ruskiej Pogoni, a nawet zlecił prawosławnym mnichom pisać historię Rusi – co dziwne – wprawdzie po rusku, lecz alfabetem łacińskim. Pozostawił trzech synów: Felicjana-Stefana, Wawrzyńca i Włodzimierza-Antoniego.

Niesiecki; Boniecki; Uruski; Kosiński A. A., Przewodnik herald., Kr. 1877; Borkowski J., Almanach błękitny, Lw. 1908; Arch. Jugo-Zap. Rossii Kij. 1876 III 3; B. Czart. 122, 519.

Julian Nieć